چكيده
اين آزمايش به منظور بررسي تأثير سطوح مختلف پروتئين خام و ليزين جيره غذايي بر عملكرد و ابقاي ظاهري نيتروژن در جوجههاي گوشتي انجام شد. 420 قطعه جوجه گوشتي سويه را س 308 در سن 7 روزگي به 6 تيمار داراي 5 تكرار (جايگاه بستري) اختصاص يافت. آزمايش در قالب طرح كاملاً 1 درصد جيره غذايي / 1 و 3 / 18 و 20 درصد و سطوح ليزين شامل 1 ، 2 انجام شد. پروتئين خام شامل سه سطح 17 × تصادفي و به صورت فاكتوريل 3 بود. در سن 42 روزگي 2 قطعه خروس به قفسهاي جمعآوري فضولات انتقال داده شد و كل فضولات توليد شده به مدت سه روز به منظور اندازهگيري ابقاي ظاهري نيتروژن جمعآوري گرديد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه سطوح مختلف پروتئين خام اثر معني داري بر مصرف خوراك روزانه دارد .
بيش ترين مقدار خوراك مصرفي روزانه مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود كه به طور معنيداري كم تر از تيمار 18 درصد پروتئين خام بود. تأثير سطوح مختلف پروتئين خام بر افزايش وزن روزانه در كل دوره آزمايش معنيدار بود؛ به طوري كه بيشترين مقدار افزايش وزن مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود و در بين دو سطح ديگر اختلاف معن يدار وجود نداشت. اثرات سطوح مختلف پروتئين خام بر نيتروژن دفعي نيز معنيدار بود . كم ترين مقدار نيتروژن دفعي مربوط به پروتئين خام 17 درصد و بيشترين مقدار مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود. اثرات سطوح مختلف ليزين از ميان قطعات 1 درصد بود. اثرات متقابل پروتئين خام و ليزين بر خوراك / 1 بيشتر از ليزين 3 / لاشه فقط بر وزن بالها معنيدار بود و مقدار وزن بال در ليزين 11 درصد بود . همچنين / مصرفي روزانه در كل دوره معني دار بود و بيشترين مقدار خوراك مصرفي روزانه مربوط به تيمار با پروتئين خام 20 و ليزين 11 درصد بود. بيشترين مقدار ابقاي ظاهري نيتروژن مربوط / بيشترين مقدار افزايش وزن روزانه در كل دوره مربوط به تيمار با پروتئين خام 20 و ليزين 11 درصد بود. بنابراين خوراك داراي 20 / 1 درصد و كمترين آن مربوط به تيمار پروتئين خام 20 و ليزين 1 / به تيمار با پروتئين خام 17 درصد و ليزين 31 درصد ليزين براي تمام شاخصهاي مورد اندازهگيري به استثناي نيتروژن دفعي داراي بهترين عملكرد بوده است.
اخبار و مقالات
بررسي اثرات سطوح مختلف پروتئين خام و ليزين جيره غذايي بر عملكرد و ابقاي ظاهري نيتروژن در جوجه هاي گوشتي
